ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ...բայց որոշ ժամանակ առաջ ասացի,որ իբրև չեմ սիրում,իբրև հիասթափվել եմ...Երանի այդպես լիներ,քեզ մոռանաի,չտանջվեի,չհիշեի:Չէ հնարավոր չի գա ժամանակ,երբ հանգիստ կապրեմ,միայն այդպես եմ հանգստանում,հույզերս թղթին հանձնելով,չհասկացար դու ինձ,չընդունեցիր,գուցե դու էլ ինձ չես սիրում,բայց դա էլ ոչ մի նշանակություն չունի,դա էլ ինձ չի հուզում,ճիշտ է սիրում եմ,բայց կուզեյի հակառակը լիներ,կուզեյի ժամանակը հետ տալ և վերջին մոտ երկու տարին կրկին ապրել,բայց առանց քեզ,առանց քո սիրո,առանց տանջվելու,երանի կարողանայի:Ինձ ներկայում և մոտ ապագայում ոչ ոք պետք չի,ինձ նոր սեր կամ ընկեր պետք չի,ինձ պետք չես դու,հա զարմանալի է գուցե,սիրել,բայց միևնույն ժամանակ ատել ու զզվել նրանից,բայց դե ինչ արած հիմա այդպես է:Աղբյուրը` Անդրանիկ Գևորգյանի ֆեսբուկյան էջ:
.png "English"){kind=small}
0 Մեկնաբանություններ:
Отправить комментарий